Jak rozmawiać z dziećmi o stracie kogoś bliskiego?
Śmierć to temat bardzo trudny. Trudny zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Zwykle staramy się nie myśleć o umieraniu, a wszystkie myśli związane ze schyłkiem życia, jak najdalej od siebie odsuwać.
Nie jesteśmy jednak w stanie zabezpieczyć dzieci przed zetknięciem się, prędzej czy później z umieraniem. Śmierć dziadka, babci, koleżanki czy kolegi ze szkoły czy przedszkola, strata ukochanego zwierzaka, czasem też śmierć mamy lub taty. To się zdarza w życiu malucha czy nastolatka.
Dzieciom, które przechodzą żałobę np. po rodzicu albo rodzeństwie potrzebne jest szczególne wsparcie i poświęcenie uwagi.
Jak zatem rozmawiać z dzieckiem o śmierci?
Oto kilka wskazówek, które mogą okazać się pomocne w takich okolicznościach:
- Mów prawdę, powiedz dziecku o śmierci bliskiej osoby bezzwłocznie. Naszym celem jako dorosłych, jest budowanie relacji z dzieckiem. Pokusa powiedzenia dziecku, że zmarła osoba wyjechała, nie sprzyja rozwojowi dziecka. Jeśli oszukujemy, dzieci w łatwy sposób tracą do nas zaufanie, a przecież dzieci zasługują na szczere odpowiedzi i uczciwość; zbyt mgliste wyjaśnienia mogą potęgować poczucie zagubienia
- Staraj się podawać proste wyjaśnienia, mów o faktach. Jeśli dziecko będzie potrzebowało dowiedzenia się czegoś więcej, na pewno o to zapyta, wyjaśnienia dostosowuj do wieku dziecka, podkreślaj, że dziecko nie jest temu winne. Zdarza się, że dzieci włączają tzw. „myślenie magiczne”, które utwierdza je w przekonaniu, iż bliska im osoba zmarła, bo coś zrobiły lub czegoś nie zrobiły;
- Staraj się wytłumaczyć dziecku co to znaczy śmierć – powiedz, że ciało przestaje działać, że zwykle ludzie i zwierzęta umierają, gdy są starzy lub bardzo chorzy;
- Zaakceptuj to, że każde dziecko może przeżywać żałobę na swój sposób. Nie ma jednego sposobu na przeżywanie śmierci. Wspieraj dziecko podczas ujawniania smutku, gniewu, żalu, zapewniając o swojej obecności i miłości. Wysłuchaj, potwierdź i zaakceptuj wszystkie uczucia dziecka, bez krytyki czy zbędnych komentarzy;
- Zapewnij dziecku niewerbalne ujście dla uczuć : np. poprzez zabawę, przyzwolenie na zachowanie pamiątek po zmarłej osobie, narysowanie portretu ukochanej osoby ( szczególnych chwil z nią spędzonych); oglądanie zdjęć;
- Nie ukrywaj własnego żalu, kiedy dziecko widzi jak płaczesz, możesz wtedy powiedzieć „ chce mi się płakać kiedy rozmawiam o Twojej mamie, bo tęsknię za nią, mimo to lubię o niej myśleć i rozmawiać”, „kiedy ludzie się smucą to płaczą”…
- Pozwól by dziecko było uczestnikiem pogrzebu – przygotuj je do udziału w odbywaniu żałoby wraz z innymi, pozwól dziecku zdecydować, w jaki sposób chce się pożegnać.
Celem dorosłych powinno być stworzenie atmosfery otwartości oraz bezpieczeństwa poprzez poszanowanie uczuć dziecka, jego pytań i wątpliwości oraz zapewnienie odpowiedniego słownictwa w komunikacji z dzieckiem. To wszystko jest szansą na łatwiejszy przebieg żałoby u młodego człowieka oraz poczucie wsparcia ze strony najbliższych.
Rozwód. Mężem lub żoną można przestać być. Ojcem i matką jest się na zawsze.
Rozpad małżeństwa jest wyzwaniem dla każdej z osób zaangażowanych w tę sytuację. Zarówno małżonkowie, ich rodziny, przyjaciele, a przede wszystkim dzieci odczuwają z tego powodu różnorakie
emocje. Lęk, złość, odrzucenie, poczucie winy, strach, smutek, a nawet regresja są normalne, i często
występują podczas przeżywania wielkiej straty.
W sytuacji konfliktu między rodzicami, dziecko staje się totalnie bezradne. Podczas tej trudnej sytuacji traci to, co zazwyczaj w stresie jest największym wsparciem – więź z bliskimi, którym ufało, i którzy według przekonania dziecka, już na zawsze mieli być razem. Bezpieczny świat właśnie znika, a w doświadczeniu dziecka pojawia się lęk przed opuszczeniem i samotnością.
W trakcie rozwodu rodziców, dziecko nierzadko jest świadkiem, a często i uczestnikiem wielu konfliktów, które naruszają jego poczucie bezpieczeństwa.
Rodzice zajęci swoimi sprawami, nie zdają sobie sprawy, że ich pociecha bardzo intensywnie przeżywa to, co dzieje się między nimi.
Dzieci, które wielokrotnie są świadkami awantur, niestety nie przyzwyczajają się z czasem. W zamian
stają się bardziej wrażliwe, szybciej się pobudzają, łatwiej i silniej odczuwają negatywne emocje. Nie
potrafią sobie radzić z bardzo silnymi i długotrwałymi emocjami. Reagują płaczem, złością, agresją, a
czasem pojawia się depresja.
Oprócz konfliktów między rodzicami, to co jest niezwykle trudne dla dziecka, to zmiany w zachowaniu rodziców, ich stosunek do dziecka. Czasem rodzic staje się bardziej dyscyplinujący, okazuje mniej uczuć dziecku. Niekiedy wręcz przeciwnie – staje się uległy i zbyt pobłażliwy, a czasem rodzice są tak pochłonięci rozwodem, że zapominają o swoich dzieciach.
W obliczu rozwodu rodziców, dziecko MUSI mieć możliwość porozmawiania z kimś, o tej trudnej dla
niego sytuacji. Ważne jest, aby nie obarczać dziecka tajemnicą, nie zmuszać do milczenia, albo do
samodzielnego radzenia sobie z problemem.
Równie ważne jest aby w trakcie rozwodu ograniczyć liczbę zmian do minimum – mniej zmian, to więcej czasu dla dziecka na uporanie się i zaakceptowanie nowej sytuacji.
Kiedy rodzice/partnerzy są w konflikcie ze sobą, należy zadbać i zachęcać dziecko do kontaktów z
rugim rodzicem, ale nie wolno używać dziecka jako szpiega czy posłańca między skłóconymi rodzicami
– sprawy dorosłych należy załatwiać jak dorośli.
Ważne, aby duuuuuużo rozmawiać z dzieckiem i podkreślać, że rozwód dotyczy współmałżonków, a nie rodziców – nimi pozostaje się do końca życia!
Kiedy masz ochotę zniknąć – Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom (10.09)
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w ciągu roku na świecie z powodu samobójstwa umiera ponad 700 tysięcy osób. Zachowania samobójcze stanowią tragedię nie tylko dla najbliższej rodziny, ale także dla osób z otoczenia m.in. koleżanek i kolegów ze szkoły, znajomych , przyjaciół, nauczycieli, itd.
Istotnym czynnikiem wpływającym na wysoki poziom samobójstw jest społeczna stygmatyzacja zaburzeń psychicznych i zachwowań suicydalnych, która powoduje, że osoby doświadczające cierpienia nie zwracają się o wsparcie do swoich bliskich i rezygnują z pomocy specjalistów.
Pomimo stopniowo rosnącej świadomości społecznej w kwestii zdrowia psychicznego, samobójstwo w dalszym ciągu pozostaje tematem tabu.
Czym jest samobójstwo?
– to przemyślane, zamierzone działanie zagrażające życiu, podjęte samodzielnie, którego następstwem jest śmierć (Gmitrowicz). Zachowania samobójcze obejmują szeroki zakres działań o charakterze autodestrukcyjnym, w tym gesty samobójcze, próby samobójcze i samobójstwa dokonane.
Źródłem zachowań samobójczych jest pragnienie śmierci będące formą przerwania psychicznego
cierpienia i bólu. Myśli samobójcze poprzedzają faktyczne działanie – mogą przerodzić się w zachowania samobójcze bądź paradoksalnie ukazać wartość życia.
Samobójstwo to cykliczny proces, który ma swój początek, czas trwania i koniec. Ujmowanie zjawiska samobójstwa w kategoriach procesu daje możliwość lepszego zrozumienia poszczególnych etapów, w porę identyfikując czynniki ryzyka. Rozumienie pozwala bardziej świadomie i pewnie stawić czoła zagrożeniu.
Dzieci w wieku szkolnym
Chociaż samobójstwa dzieci statystycznie należą do rzadkości, to zdarza się, że dzieci podejmują próby samobójcze. Brak pomocy w obliczu wystąpienia myśli samobójczych u małego dziecka, wiąże się ze wzrostem ryzyka samobójczego wraz z wiekiem. Ważne jest wtedy, aby jak najwcześniej zidentyfikować dzieci myślące o samobójstwie, aby mogły otrzymać odpowiednią pomoc. Akt samobójczy jest przeważnie poprzedzony występowaniem sygnałów ostrzegawczych- można tu wymienić : zmianę wcześniejszego sposobu zachowania, zaniedbywanie dotychczasowych zainteresowań, sny lub zmartwienia związane ze śmiercią, wystąpienie lub nasilające się problemy w szkole, sygnalizowanie otoczeniu swojego niezadowolenia lub ogólnej niechęci. Dzieci w kryzysie suicydalnym mogą podejmować zachowania ryzykowne w postaci wbiegania na ulicę, wspinaczki na budynki czy
spożywanie niejadalnych przedmiotów lub substancji. U dzieci mogą również występować objawy
depresyjne takie jak : przewlekły smutek, częsty płacz, lęk lub fobia, zaburzenia koncentracji, utrata
zainteresowań, brak energii, bezsenność, nieodpowiadanie na pytania lub odraczanie odpowiedzi,
zgłaszanie dolegliwości bólowych pomimo braku fizycznych dolegliwości.
W przypadku dzieci do najczęstszych czynników ryzyka samobójstwa zalicza się:
– historię samobójstwa, depresji lub używania substancji psychoaktywnych w rodzinie
– wcześniejsze próby samobójczego
– niezdiagnozowaną/nieleczoną depresję, zaburzenia lękowe lub inne problemy psychiczne
– ograniczone pojmowanie ostateczności śmierci skutkujące ryzykiem podejmowania zachowań grożących utratą życia
– samookaleczenia powodujące krwawienie lub ból
– dostęp do śmiercionośnych narzędzi lub substancji
– niepowodzenia w szkole skutkujące poczuciem porażki
– doświadczenie traumy fizycznej, emocjonalnej lub seksualnej
– stresogenne i niestabilne środowisko domowe sprzyjające występowaniu poczucia winy (rozwód rodziców, częste przeprowadzki, zmiany partnerów przez rodzica)
– bycie ofiara bullyingu (przemoc rówieśnicza)
– straty ważnych osób np. śmierć rodzica, przyjaciela, zwierzęcia.
Czynniki chroniące
Chociaż wiele interwencji ma na celu obniżenie ryzyka samobójstwa, równie ważne jest uwzględnianie i wzmacnianie czynników, które wzmacniają odporność i poczucie łączności. Silne związki osobiste tzn. pielęgnowanie i utrzymywanie zdrowych relacji może zwiększyć odporność jednostki i działać jako czynnik chroniący. Ludzie w najbliższym otoczeniu społecznym – członkowie rodziny, przyjaciele, rówieśnicy i inne znaczące osoby, mają największy wpływ i mogą wspierać w czasie kryzysu. Najbliższa rodzina i przyjaciele mają szczególnie chroniący wpływ na dorastających ludzi, i na ludzi w starszym wieku, bo jednych i drugich charakteryzuje wyższy poziom zależności.
Styl życia -pozytywne strategie rdzenia sobie ze stresem i dobrostan psychiczny
Dobrostan psychiczny kształtowany jest częściowo przez cechy osobowości, które decydują o podatności i odporności na stres i traumę. Stabilność emocjonalna, optymizm i ugruntowana tożsamość pomagają radzić sobie z życiowymi trudnościami. O gotowości do poszukiwania pomocy w związku z problemami psychicznymi, mogą decydować przede wszystkim osobiste postawy. Ponieważ zaburzenia psychiczne są nadal stygmatyzowane, ludzie ( zwłaszcza mężczyźni) niechętnie szukają pomocy.
W ramach zdrowego stylu życia wspomagająco działa regularne uprawianie sportu, dbanie o odpowiednią ilość snu, właściwa dieta, rezygnacja z używek, utrzymywanie zdrowych relacji oraz skuteczne zarządzanie stresem.
Uczenie konstruktywnego wzorca radzenia sobie, praca nad budowaniem stabilnej pozytywnej
samooceny oraz korzystanie z zasobów i systemu wsparcia to istotna wartość prewencyjna – i dotyczy
zarówno dzieci, młodzieży, jak i dorosłych.
Szeroko rozumiane wsparcie jest pewnym faktorem ochronnym. Możliwość liczenia na pomoc bliskich to istotny moderator wpływający na hamowanie tendencji samobójczych.
Myślenie o śmierci jest całkiem naturalne. Jest ona nieodłącznym elementem życia. Za zjawisko
niepokojące i wymagające pomocy uznaje się sytuację, gdy zamiast woli życia, w myśleniu młodego
człowieka zaczynają dominować zagadnienia związane ze śmiercią, myśli rezygnacyjne i treści
depresyjne lub pojawia się pragnienie, aby nie żyć.
Taki stan emocjonalny jest wynikiem doświadczania silnego bólu psychicznego, którego nie należy
lekceważyć i któremu należy przeciwdziałać.
Gdzie uzyskać pomoc
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży telefon 116 111
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12
Numer alarmowy 112
Ośrodki Interwencji Kryzysowej w danym mieście
Narodowy Fundusz Zdrowia NFZ adresy placówek na terenie całego kraju można uzyskać za pomocą
wyszukiwarki na stronie internetowej NFZ.
W szkole – pedagog, psycholog, wychowawca, inny nauczyciel, osoba której ufasz.
ŻYCIE JEST WARTE KAŻDEJ ROZMOWY !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Drogi Rodzicu
Codziennie stoisz przed wyzwaniami, które wiążą się z rolą, którą pełnisz w życiu swojego dziecka – rolą Rodzica.
Jako mama i tata jesteś pierwszym nauczycielem w zakresie nabywania umiejętności społecznych i emocjonalnych.
Bycie dobrym nauczycielem wiąże się nie tylko ze stawianiem adekwatnych wymagań, ale też z mądrym pomaganiem.
Egzamin 8klasisty to zakończenie pewnego etapu edukacji, to także zetknięcie się po raz pierwszy z bardzo ważnym egzaminem państwowym. Wspieranie dziecka czy nastolatka to podążanie za nim i towarzyszenie mu w pokonywaniu kolejnych etapów.
Przygotowywanie się do egzaminu 8klasisty, nieustanne myślenie o egzaminie, a potem stres w trakcie egzaminu to sytuacje, kiedy uczniom towarzyszą różne stany i emocje.
Przed uczniami jest również rekrutacja do szkół ponadpodstawowych.
Na poziom stresu u dzieci znaczny wpływ mają także rodzice, którzy również mogą odczuwać czas egzaminów oraz proces rekrutacyjny, jako okres wzmożonego napięcia.
W takich momentach należy, aby nawzajem nie napędzać się emocjonalnie.
To czas szczególny dla rodziców, aby kontrolować to, co mówią do swoich dzieci i jak najbardziej okazywać wsparcie oraz zrozumienie dla wachlarza przeżyć emocjonalnych.
Uważność rodzica na emocje dziecka, sprawi, że będzie czuło się zaopiekowane, bezpieczne i kochane.
Rodzice ! Nie zostawiajcie swojego dziecka samego w procesie rekrutacji – Wasza obecność ma znaczenie. Starajcie się być „poduszką do przytulania” w chwilach przyjemnych, ale również w trudnych momentach.
Informacje o naborze do szkół ponadpodstawowych znajdziecie na: stronie Kuratorium Oświaty w
Katowicach; slaskie.edu.com.pl
Zawód – Rodzicielstwo
Dzisiejszy pędzący świat dostarcza różnego rodzaju stresów i trudności emocjonalnych, nie tylko
dzieciom ale również ich opiekunom.
Rodzicielstwo bywa trudne i wyczerpujące ale to również jedna z najbardziej satysfakcjonujących ról w życiu człowieka.
Rodzicielstwo dzisiaj różni się od tego kiedyś. Wydaje się, że tradycyjne życie rodzinne, zwyczaje
odziedziczone po przodkach na przestrzeni lat uległy zatraceniu.
Dzisiaj w naszych domach nie żyjemy już wszyscy razem, nie odpoczywamy wspólnie, nie opiekujemy
się wspólnie dziećmi, co oznacza, że ciężar wychowania spada tylko na jednego rodzica. Rzadko kiedy
czerpiemy z mądrości życiowych starszych pokoleń.
Przed nowoczesną rodziną powstały nowe wyzwania, które niejednokrotnie przerastają rodziców. Praca poza domem, oddalenie zamiast bliskości, stres, osamotnienie, uzależnienie od mediów, konflikty w relacji rodzic-dziecko, to wszystko sprawia, że opieka nad dzieckiem staje się mozolna i trudna.
Frustracja i brak zrozumienia podpowiada, niektórym rodzicom poszukać wsparcia u specjalisty.
Tymczasem żaden specjalista nie posiada wiedzy absolutnej, nie istnieje jeden przepis, schemat działania ani żaden algorytm relacji pomiędzy rodzicami, a dziećmi. Relacja między ludźmi, to nieustanne spotykanie się co najmniej dwojga ludzi o różnych temperamentach, zasobach, przeżyciach oraz doświadczeniach.
Zatem, idealny przepis na wychowanie dziecka, nie istnieje. To bardzo indywidualna sprawa, ponieważ zależy od tego, jak rodzic zna siebie, swoje potrzeby oraz jakie ma dziecko.
Rodzicielstwo to mnóstwo decyzji do podjęcia, wiele emocji, a rzeczywistość różni się od niezliczonych pozycji książkowych z radami na wychowanie.
Rola w jaką wchodzą rodzice, szczególnie na początku, wymaga poświęcenia czasu, zazwyczaj kosztem siebie. Wtedy rodzicom towarzyszy mnóstwo napięć, niewyspanie, ogólne zmęczenie fizyczne i psychiczne. Narodziny malucha to szeroko pojęta zmiana stylu i poziomu życia.
Jednak, mimo tego można i warto sobie pomóc
- warto być wystarczająco dobrym rodzicem, a nie idealnym, odpuścić idee perfekcyjnego rodzica z
akceptacją niedoskonałości, którymi po urodzeniu się dziecka wypełniona jest codzienność mamy
i taty - ciesz się małymi sukcesami – pamiętaj, że jutro może być inaczej, dlatego liczy się -dzisiaj
- staraj się być elastycznym- frustracja nie ma sensu
- pamiętaj o sobie – zadbaj o swoją przestrzeń – nawet 10 minut dla siebie jest cenne
- nie porównuj się z innymi – łatwo jest powiedzieć, że ktoś daje radę nie znając szczegółów
- porozdzielaj obowiązki i szukaj wsparcia wśród bliskich osób, rozmawiaj i dziel się swoimi
przeżyciami - dbaj o zdrowie fizyczne – zdrowe jedzenie będzie źródłem energii i wspomoże funkcjonowanie na
co dzień - jeżeli czujesz, że potrzebujesz większego wsparcia psychologicznego – skorzystaj z pomocy
specjalisty.
Pamiętaj, że psycholog jest po to, aby Ci pomóc i wesprzeć. Psycholog nie ocenia, jego celem jest
wysłuchanie oraz wskazówka w znalezieniu rozwiązania danego problemu. Gabinet psychologa to
bezpieczne miejsce, które służy wyrażeniu emocji i może przynieść ulgę. Każdy problem jest
ważny, jeżeli jest istotny dla Ciebie.
Spokojny i dojrzały emocjonalnie rodzic, to spokojne i szczęśliwe dziecko.
Dzień Walki z Depresją – 23 lutego
Depresja może dotknąć każdego człowieka bez względu na płeć, wiek, status społeczny. Często rozwija się latami, powoli i dyskretnie odbiera radość z życia.
Depresja jest chorobą, której towarzyszy długotrwały, uporczywy smutek, brak energii, brak zainteresowania czynnościami, które dotąd przynosiły radość. Problemy ze snem, niepokój, utrata poczucia własnej wartości, poczucie beznadziei.
Depresja to nie tylko problemy z nastrojem. Na skutek symptomów depresji, chorzy zaczynają zaniedbywać codzienne obowiązki, problemem dla nich, staje się wstanie z łóżka.
Mimo faktu, że choroba występuje bardzo często, osoby na nią cierpiące wstydzą się prosić o pomoc. Osoby, które nie doświadczyły depresji, często mówią, że to fanaberia „słabych ludzi” – jest to oczywiście nieprawda. Większość osób cierpiących na depresję, gdyby mogło, z pewnością wybrałoby radosne, zwyczajne życie.
Depresję należy i trzeba leczyć…
W depresji nie wystarczy wziąć się w garść
Nie pozwól wygrać depresji – PAMIĘTAJ NIE JESTEŚ SAM
To nie Twoja wina, że na nią zachorowałeś
– powiedz rodzicom o problemie lub zaufanej osobie
– zgłoś się do pedagoga szkolnego/psychologa szkolnego
ZADZWOŃ – 116 111 bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży;
800 108 108 bezpłatny telefon wsparcia;
800 12 12 12 Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka.
Drzewo genealogiczne naszego wychowania
Model wychowawczy naszych przodków przed wojną, w jej trakcie i bezpośrednio po niej, zapewne miał wpływ na świat przeżyć naszych rodziców, co miało wpływ na nasz świat, i wpływa również na nasze dzieci. Jednak możemy wybierać, co z tego wachlarzu przeżyć oraz doświadczeń zachowamy i
przekażemy dalej.
Wychowanie dziecka dzisiaj nie jest niezależne od społeczeństwa, polityki czy momentu historycznego, w którym się znajdujemy. Dzisiaj w dużej mierze wychowują media, społeczeństwo i znaczący inni. Żeby poznać tło historyczne wychowywania w naszych rodzinach, warto pokusić się o stworzenie genogramu czyli psychologicznego drzewa genealogicznego. Pozyskać informacje dotyczące naszych dziadków, rodziców, nas samych i na końcu naszych dzieci.
Zaczynając od czasu wojny ( rok 1945 ) kiedy Polska była pełna niepewności, a lata powojenne toczyły
się w atmosferze nierównej gry o władzę, na wychowanie dzieci, wpływa kilka znaczących aspektów.
Charakterystyczne jest wychowanie w skromności, ze względu na trudności ekonomiczne rodzin. Rodzina to centrum dla dziecka, w której stawia się na wartości, patriotyzm,poszanowanie dla starszych, tradycje, pracowitość i dyscyplinę, więzi rodzinne są bardzo ważne. Nie ma dostępu do współczesnych technologii, dominującą rozrywką dla dzieci są zabawy na świeżym powietrzu, czytanie książek oraz wspólne aktywności dla całej rodziny. Edukacja jest ważna, choć dostęp do niej czasem staje się ograniczony, ze względu na trudności ekonomiczne. Dorośli wychowują tu dzieci tak, jak umieją. Wojenna okupacja sprawia, że zasoby psychiczne dorosłych są nadmiernie eksploatowane, pod wpływem silnego codziennego stresu, cofają się do wcześniejszych faz rozwojowych, bywa tak, że dzieci przejmują role dorosłych i przedwcześnie dojrzewają.
Genotyp 40 latka – dziadkowie w życiu osoby urodzonej w 1980r bywali różni, brak kontaktu z nimi,
doprowadzi do szukania mentorów, w innych starszych osobach. 40 latka będą współwychowywać osoby mgliście pamiętające 1945 rok – co mu przekażą ?
Rodzice urodzeni w przedziale 1955-1960 chodzili po ruinach jeszcze odbudowujących się miast, w
domu czytano Sienkiewicza, a może nie czytano wcale, ich młodość przypada na okres zmian
społecznych i kulturowych, wzrasta popularność muzyki rockowej i kultury hipisowskiej. To wpływa na
młodzież, kształtując nowe wartości, wolność wyrażania siebie. Wzrasta znaczenie edukacji, coraz więcej dzieci ma dostęp do szkół średnich oraz wyższych.
Lata 60 i 70 to rozwój technologiczny, telewizja staje się popularnym środkiem masowego przekazu, a
komunikacja telefoniczna coraz bardziej dostępna. Pojawiają się ruchy feministyczne, choć kobiety maja ograniczone możliwości zawodowe. Na świecie ma miejsce m.in. walka o prawa człowieka – to ma wpływ na sposób myślenia i zaangażowanie w sprawy ludzi. Rodzice żyją w czasach względnie
pokojowych, ale w warunkach niepełnej wolności, kiedy maja po 20-25 lat, rodzą im się dzieci – wtedy to jeszcze normalny wiek dla rodzicielstwa.
Ich dzieci, czyli wnuki pokolenia wojennego rodzą się w latach 80, nastolatkami będą w latach 90. Wtedy wychowywani są do konkurowania, starania się. To czasy wyżu demograficznego oraz zmian w życiu codziennym i społecznych wartościach. Rośnie dostęp do edukacji, jej wartość jest istotna, zaczyna się rewolucja cyfrowa. Pojawiają się komputery, później internet, telefony komórkowe, rośnie
konsumpcjonizm, galerie handlowe to świątynie z dostępem do szerokiej gamy towarów i produktów, a dzieci wychowują się w świecie reklam, filmów i gier wideo – to wpływa na ich zainteresowania i rozrywkę – to z kolei budzi bezradność rodziców, o dziadkach już nie wspominając. Zmieniało się powoli podejście do kwestii płci i ról społecznych. Młodsze pokolenie było bardziej otwarte na różnorodność kulturową . Z takim bagażem doświadczeń osoby urodzone w latach 80 wchodzą do Europy, można
swobodnie podróżować i podejmować pracę poza granicami kraju.
Jeżeli 40 latkowie maja dzieci, to ich strategie wychowawcze są takie, jakie znają z własnego
doświadczenia. Na plan pierwszy wybijają się edukacja medialna oraz pozyskiwanie kompetencji
cyfrowych – zwłaszcza izolacja społeczna pod wpływem pandemii covid, kiedy technologia stała się
pomostem ale również dalszą izolacją. To niosło za sobą, w dużej mierze kompetencje cyfrowe i
społeczne, a co z kompetencjami emocjonalnymi – nagminnie obserwowani tzw. „patostreamerzy”
przekazują zachowania nacechowane np. nienawiścią, ich edukacja medialna wykracza szeroko poza właściwy format wychowania, co za tym idzie, gdzieś musiał nią nasiąknąć – co zawiodło ? Środowisko
rodzinne? Otoczenie? A może oba. Tworząc rodzinne drzewo genealogiczne warto poddać swoje życie wewnętrznemu oglądowi, z uwzględnieniem rodzinnych przeżyć, doświadczeń, indywidualnych historii każdego członka rodziny, bo właśnie tam zapisane są odpowiedzi, które maja wpływ na nasz świat, na świat naszych przeżyć.
Co robią dzieci w sieci ?
Państwowy Instytut Badawczy NASK od 2014 roku systematycznie prowadzi ogólnopolskie badania
uczniów i rodziców, które dotyczą użytkowania internetu przez polskich nastolatków.
Raport Nastolatki 3.0 Thinkstat_RAPORT_nastolatki-3_0_ONLINE.pdf jest wynikiem piątej fali badań
dotyczących młodych ludzi, coraz intensywniej funkcjonujących w cyberprzestrzeni.
Dzisiaj internet dla młodych ludzi, to realny świat, w którym budują swoje wartości, swoją tożsamość,
zawierają kontakty towarzyskie, komunikują się. Świat cyfrowy koreluje z dobrostanem społecznym,
psychicznym, somatycznym – „realny świat cyfrowy” coraz bardziej nabiera cech zjawiska
pokoleniowego.
Prezentowane badanie zwraca szczególną uwagę m.in. na samotność, samoocenę, seksualizację,
uzależnienie, internetowe wyzwania – nazywając to problemami społecznymi. Raport wykazuje też
konfrontację wyobrażeń i przekonań rodziców nastolatków z rzeczywistymi praktykami ich dzieci.
Ówczesny internet jest nazywany „podwórkiem współczesnych nastolatków” ale z sieci korzystają
również, coraz to młodsze dzieci, poniżej 10 r.ż. Młodzi ludzie według badań korzystają z internetu
średnio 5h i 36 min w dni powszednie, weekendami jest to aż 6h i 16 min. i z roku na rok, ten czas się
wydłuża. Badanie pokazuje też wiek, w którym przeciętny nastolatek dostał pierwszy telefon z dostępem
do internetu – wynosi on 8 lat i 5 m-cy. Warto powiedzieć, że wymagany, minimalny wiek korzystania z
większości portali społecznościowych to 13 lat. Niestety wiele dzieci podaje nieprawdziwe dane, żeby
zalogować się do social mediów, gdzie często treści przekazywane, są niedostosowane do rozwoju
emocjonalnego młodych ludzi – influencerzy stają się idolami dzieci – które bezkrytycznie przyjmują ich
słowa i zachowania.
Faktem jest, że internet stał się immanentną częścią życia nastolatków, którzy nie znają czasów sprzed
internetu, nie znaczy to jednak, że dorośli nie mogą nic zrobić wobec tego faktu. Niezmiernie ważna jest
codzienna troska i uważność dorosłych na to, co online robią ich dzieci. Nastolatkowie w internecie
szukają przede wszystkim rozrywki, słuchają muzyki, oglądają filmy, grają w gry, kontaktują się ze
znajomymi, ale badanie pokazało również, że młodzi ludzie w sieci doświadczają wyzwisk, ośmieszania,
poniżania, stykają się też z pornografią i oglądają tzw. patostreamy.
Rodzice często nie mają świadomości z czym mają kontakt ich dzieci w internecie. Rozmawiać o
bezpieczeństwie online warto – nawet kiedy dziecko jest jeszcze małe. Warto być ciekawym rodzicem i
zachęcać dziecko do dzielenia się tym, co znalazło w internecie.
Świat wirtualny to niezliczone możliwości, ale kryje też w sobie wiele zagrożeń. Jak każde narzędzie ma
swoje plusy i minusy.
Ważne żeby rodzice aktywnie uczestniczyli w poznawaniu przez dziecko świata cyfrowego. Przed
rozpoczęciem oglądania internetu z dzieckiem, warto ustalić pewne zasady np. dotyczące czasu
spędzanego online, i z jakich stron można korzystać, a których unikać. Wiele przeglądarek oferuje funkcje
kontroli rodzicielskiej, które pomogą monitorować i ograniczać dostęp dziecka do nieodpowiednich
treści. Internet to źródło wiedzy, a wspólnie z dzieckiem, można np. uczyć się nowego języka.
Dzieci uczą się przez naśladowanie, jako rodzic pokaż dziecku, jak korzystać z internetu w sposób
odpowiedzialny i produktywny, i choć internet jest fascynujący, warto zachęcać dzieci to spędzania czasu
offline, poza ekranem – np. czytając książki, uprawiając sport.
Naturalne jest u dzieci zadawanie pytań, warto być gotowym na nie odpowiadać, warto być
odpowiedzialną i pierwszą osobą, która wprowadzi dziecko w świat internetu. Pomagaj znaleźć dziecku
strony, które są zgodne z jego zainteresowaniami, może to być sposób na rozwijanie talentów.
Uczcie się wzajemnie, to wspaniała droga do budowania więzi.
– Uświadom dziecku jakie ryzyko niesie ze sobą udostępnianie danych osobowych, jakie są
potencjalne zagrożenia z tym związane
– Wyjaśnij, że nieostrożne otwieranie nieznanych linków może prowadzić do szkodliwych treści
albo pobrania „złośliwego wirusa”
– Ostrzegaj przed zawieraniem kontaktów z nieznajomymi w internecie, którzy mogą nie mieć
dobrych intencji, wyjaśnij, że spotkanie z nieznajomym może być niebezpieczne ! – podkreślaj, że
jeśli ktoś z internetu zaproponuje spotkanie, dziecko powinno natychmiast zawiadomić o tym
dorosłego
– Pamiętaj, że edukacja bezpieczeństwa powinna być ciągłym procesem i dostosowanym do wieku
dziecka, uświadom dziecko, że nie wszystko co przeczyta lub usłyszy w internecie jest prawdą.
Internetowi idole bardzo często są wzorem i inspiracją, młodych użytkowników sieci, a to może
prowadzić do naśladowanie niebezpiecznych zachowań. Nieustanna próba porównywania się z
idolem może negatywnie wpłynąć na samoocenę i samopoczucie dziecka.
Rozmowa i zrozumienie są bardzo ważne, zamiast karania, porozmawiaj z dzieckiem. Rola rodzica w
cyfrowym świecie jest bardzo ważna.
Wsparcie i aktywne uczestnictwo pomoże dziecku w kształtowaniu zdrowych nawyków na przyszłość.
Wspólne odkrywanie internetu, to okazja do spędzania czasu razem, ale też elementem edukacji cyfrowej.
Poprzez otwarta komunikację i regularne rozmowy zapewniamy dzieciom bezpieczne i produktywne
korzystanie z sieci.
06 lutego 2024 Dzień Bezpiecznego Internetu Żyjemy w dobie coraz szybciej rozwijającej się komputeryzacji. Nie jest niczym złym korzystanie z dóbr internetu, takich jak wiedza, rozrywka, kontakt ze znajomymi. Nie jesteśmy w stanie zatrzymać powszechnej i pędzącej w zastraszającym tempie oraz w bardzo dużym stopniu ułatwiającej nam życie codzienne multimedialnej wygody. Coraz więcej ludzi robi zakupy w internecie, zamawia posiłki, ogląda filmy, utrzymuje kontakt z bliskimi dzięki internetowym kamerkom…tak jest łatwiej, prościej…to jest dostępne, więc dlaczego by, nie skorzystać. Tak, ale podobnie jak ze wszystkim innym, wskazany jest umiar oraz wiedza, jak korzystać, aby nie wpaść w pułapkę internetowego szaleństwa. Badanie przeprowadzone przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę pokazuje, jak powszechne w Polsce jest korzystanie przez małe dzieci z urządzeń mobilnych, było to pierwsze na gruncie polskim badanie dla reprezentatywnej grupy dzieci, w wieku od 6 miesięcy do 6,5 lat. Celem badania było zwrócenie uwagi rodziców, na niekontrolowane i niewłaściwe używanie nowych mediów przez najmłodsze dzieci. Eksperci zgodnie uznają, że wczesne dzieciństwo to intensywny rozwój sfery poznawczej i fizycznej, podczas którego kształtują się przyszłe nawyki. Mózg jest organem bardzo plastycznym, przez całe życie podlega ciągłym zmianom, w pierwszych latach życia rozwija się najintensywniej. Podczas tego rozwoju dla dziecka, niezwykle istotne jest poznawanie otaczającego świata wszystkimi zmysłami. Poprzez wzrok, czucie, słuch, dotyk oraz smak dziecko ma szansę poznawać globalnie. Ograniczanie rodzaju bodźców oraz pola widzenia dziecka może mieć negatywny wpływ na rozwój struktur mózgowych. Mózg dziecka potrzebuje nieustających, intensywnych relacji z innymi osobami, fizycznie istniejącymi – nie mogą być zastąpione przez nawet najbardziej doskonałe komputery, bo nawet takie doskonałości nie są w stanie wiernie oddać wspólnie spędzanego czasu, kontaktu z opiekunami, czytania książek i innych wzbogacających doświadczeń, dzięki którym najmłodsi uczą się świata. Poprzez nadużywanie „sieci” osoby często mają nadmiernie rozwiniętą lewą półkulę mózgu, niż prawą. Lewa półkula odpowiada za czynności logiczne racjonalne, myślenie analityczne zaś prawa półkula za działanie symboliczne, artystyczne, kreatywność. Zbyt nadmierne korzystanie z internetu, może mieć wpływ na niedostateczny rozwój emocjonalny. Nieostrożne korzystanie z internetu, w konsekwencji prowadzi do bardzo szybkiego uzależnienia, najsilniej uzależniają gry komputerowe oraz telefon komórkowy, im młodszy wiek, tym uzależnienie następuje szybciej. Według stanowiska Centrum Profilaktyki Uzależnień, czas na granie nie powinien przekroczyć 1h jednorazowo i 4-5h tygodniowo. Wśród ogromu zagrożeń jakie czyhają na młodego człowieka, który spędza wiele godzin przed komputerem, wymienić można m.in. – zaburzenia emocjonalne, choroby narządu wzroku, otyłość, trudności w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi, opóźnienie rozwoju mowy, zahamowanie rozwoju intelektualnego,przewlekły niedobór snu,zaburzenia koncentracji, utrata logicznego, samodzielnego myślenia, poczucie pustki, nerwice natręctw, ucieczka od świata realnego na rzecz wirtualnej rzeczywistości, nieuzasadniona agresja, podwyższona drażliwość… Dzieci do drugiego roku życie nie powinny korzystać z urządzeń multimedialnych, między drugim a piątym rokiem życie maksymalnie 1h w ciągu dnia, z przerwami. Korzystanie to zawsze powinno odbywać się pod kontrolą dorosłych, a prezentowane treści muszą być dostosowane do wieku dziecka. Inaczej może to spowodować nieodwracalne straty, które mogą objawiać się teraz, albo w późniejszym wieku dziecka. Mądry dorosły nie może dopuścić do tego, że zamiast z ludźmi, dziecko będzie częściej przebywało z maszyną, ponieważ będzie to miało zdecydowanie negatywny wpływ na jego rozwój emocjonalny, społeczny oraz poznawczy. Inicjatywy podejmowane na okoliczność Dnia Bezpiecznego Internetu zaplanowane są do końca marca 2024, nie oznacza to, że edukacja oraz profilaktyka zagrożeń cyfrowych, wtedy ma się zakończyć. Informacje pomocne oraz materiały edukacyjne w zakresie DBI można znaleźć m.in., na www.saferinternetday.org oraz Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.
W czasie adwentu uczniowie mogli wziąć udział w zabawie przygotowanej przez Panią Pedagog „Szkolny kalendarz Adwentowy”. Zabawa zaczęła się od dnia 5 grudnia i trwała do świąt Bożego Narodzenia. W każdym dniu można było wykonać zadanie związane z okresem przedświątecznym.
Święta, razem przy stole.
W tle cichutko wybrzmiewają kolędy, dom pachnie pomarańczami i korzennymi przyprawami. Choinki już stoją pięknie przystrojone. To znak, że nadszedł czas, który dla większości z nas, rzeczywiście nabiera magicznego wydźwięku.
Święta to wspaniała okazja, żeby spędzić ze sobą czas, którego w ciągu roku, w naszej codzienności, z mnogością obowiązków, mamy dla siebie bardzo mało. Szalone tempo, nie daje nam szans na pielęgnację tego co wartościowe. W ciągu dwunastu miesięcy, okazji do spotkań w gronie rodziny i przyjaciół jest w dalszym ciągu bardzo mało. Boże Narodzenie to jedyny moment, kiedy gromadzimy się wszyscy razem.
Hasło Święta Bożego Narodzenia tworzy w naszych głowach obraz ciepła, radości, błogostanu, rodzinnego spotkania. Nie zawsze jednak ta puchata otoczka, zawiera tylko idylliczną historię. Bywa tak, że podczas spotkania przy świątecznym stole, na powierzchnię wypływają czyjeś niespełnione oczekiwania, trudne emocje, niewypowiedziane pretensje i przykre wspomnienia, które sprawiają, że miła atmosfera ulatuje, jak bańka mydlana.
Na jakiś czas przed świętami media zasypują nas reklamami, które pokazują wyidealizowany obrazek roześmianej rodziny, dzieci cieszących się z wymarzonych prezentów, a to wszystko przy suto zastawionych stołach, portale społecznościowe na okoliczność świątecznych przygotowań, aż kipią od fotografii wspaniałych, szczęśliwych rodzin, wysprzątanych i, z przepychem ozdobionych domów. Co jeśli nie zawsze, i nie wszędzie tak bywa ?
Magiczna atmosfera podczas grudniowych świąt, to nie tylko zasługa przepysznych potraw, ale również tego, co mówimy, jaka jest nasza postawa wobec bliskich, nasze maniery oraz to, o czym będziemy rozmawiać. Komunikacja jest podstawą każdej relacji, i warto pochylić się nad tym, aby świąteczne biesiadowanie przebiegało w miłej atmosferze.
W dzisiejszych czasach wiele osób spędza zdecydowanie za dużo czasu przed ekranikiem swojego telefonu. Czas bez elektroniki, może być pierwszym krokiem do polepszenia komunikacji z bliskimi, warto więc zresetować umysł, poświęcić czas dla drugiej osoby, a smartfon schować do kieszeni.
Rozmawiajmy, wygłupiajmy się, bądźmy uważni na siebie wzajemnie, słuchajmy tego, co druga osoba chce nam powiedzieć. Kierujmy nasze rozmowy na tematy pozytywne, na tematy, w których czujemy swobodę, zwracajmy uwagę na to, co nas łączy, co nas śmieszy. W Święta oprócz hołdowaniu tradycji, postarajmy się również o to, żeby wspólnie się bawić, delektować sobą.
Rozmowa spaja rodzinę, niech więc będzie świątecznym prezentem, jakim możemy obdarować siebie i naszych bliskich.
Tradycja „pustego miejsca” przy świątecznym stole, przypomina nam, o tym jak bardzo zawiłe i nieprzewidywalne bywają ludzkie losy, i nigdy nie wiadomo, czy to właśnie my sami nie będziemy potrzebowali pomocy i wsparcia. Niech metafora „pustego miejsca” pojawi się w Twojej głowie i pozwoli pamiętać, że mimo starań, coś może się nie udać.
„ Chwila, która trwa, może być najlepszą z Twoich chwil „ – i niech tak się stanie.
Zdrowych, Radosnych i Uważnych Świąt.
Listy od M…Co było gdyby, to św. Mikołaj pisał listy ?
Prezenty oryginalne, sprawdzone, markowe, kreatywne, niebanalne, klocki, nowa lalka, gra komputerowa czy upominki czekoladowe – prezenty mikołajkowe !
Zwykle to dzieci z wypiekami na policzkach, tworzą listy życzeń do św. Mikołaja, który oczekiwany jest
z niecierpliwością… gdzie tym razem podrzuci niespodziankę ? Pod choinkę, na parapet, a może w
kolorowej skarpecie ?
Drogi Rodzicu, zanim nadejdzie 6 grudnia, wykorzystaj czas i przyjrzyj się swojemu dziecku. Zobacz co
mówi, jak mówi, co słyszy, co widzi ? A Ty Rodzicu, co mówisz, jak mówisz, co słyszysz, co widzisz?
Drogi Rodzicu zobacz swoje dziecko w radości, i w smutku, zobacz jak się złości, jak się śmieje.
Potraktuj swoje dziecko poważnie, poświęć mu czas, podaruj uważność, bądź otwarty na jego potrzeby, posłuchaj czym żyje, jak przeżywa, nigdy nie traktuj z przymrużeniem oka, uczestnicz w jego życiu.
Jeżeli z jakiegoś powodu, wyczekiwany podarunek, nie może być na czas, wytłumacz, co zdarzyło się po drodze, bądź szczery. Opowiedz o tym swojemu dziecku, napisz do niego list.
Zastanów się Rodzicu, jak możesz spędzić czas z dzieckiem, zanim pomocnicy św. Mikołaja podrzucą
prezent…Być może tworzenie relacji PRZED, okaże się bardziej wartościowe POTEM !
WAŻNE: Rodzicu, nie wysyłaj listu na adres: Santa Claus, Arctic Circle 96930 Rovaniemi
Finlandia…odbiorca, jest tuż obok.
Raport MŁODE GŁOWY Otwarcie o zdrowiu psychicznym – objął największe w Polsce badanie
stanu zdrowia psychicznego wśród dzieci i młodzieży ( więcej klikając w link https://mlodeglowy.pl/wp-
content/uploads/2023/04/MLODE-GLOWY.-Otwarcie-o-zdrowiu-psychicznym_-Raport-final.pdf )
oraz Raport z Diagnozy przemocy wobec dzieci w Polsce 2023 ( więcej pod linkiem https://fdds.pl/co-
robimy/raporty-z-badan/2023/diagnoza-przemocy-wobec-dzieci-w-polsce.html ).
Te dwa projekty, dają nam wiedzę, ale przede wszystkim pokazują skalę problemu, który istnieje i nie
zniknie, kiedy nie będziemy o nim mówić.
Obszerne opisy zjawisk niepożądanych, które dotyczą młodych ludzi, to wielkie wyzwanie przed
dorosłymi i sprawa wręcz fundamentalna, aby życie dzieci było po prostu szczęśliwe.
Wyniki badań pokazują obraz dzieci i młodzieży przepełnionej samotnością, z ogromnym poczuciem
samotności, to o dzieciach pokrzywdzonych przestępstwem w Polsce, to o dzieciach zaniedbanych
emocjonalnie, bardzo często bez wsparcia ze strony dorosłych.
Aby dziecko mogło się w pełni rozwijać, musi czuć, że rodzice je kochają i troszczą się o nie.
Każde dziecko ma określone potrzeby emocjonalne, taki zbiornik emocjonalny, który dla prawidłowego rozwoju, musi być wypełniony bezwarunkową miłością, miłością bez względu na cokolwiek. Innymi słowy, rodzice powinni kochać dziecko po prostu dlatego, że istnieje. Bezwarunkowa akceptacja rodziców jest podstawą naszego wyobrażenia o sobie, tego co myślimy, i co czujemy na swój temat przez resztę życia. Dzieci odbijają jak lustro to, co dostają. Trzeba spędzać czas z dziećmi, rozmawiać z nimi, swoim zachowaniem dawać przykład, budować rodzinną więź.
Nie ma perfekcyjnych rodzin, ani perfekcyjnych rodziców. Jednak bycie wystarczająco dobrym rodzicem, może być w zasięgu każdego. W bezpiecznym domu rodzice są zawsze dostępni, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Zaspokajanie potrzeb wyższych, takich jak : potrzeba bezpieczeństwa, potrzeba przynależności, potrzeba autonomii, potrzeba szacunku i uznania, to oprócz jedzenia, snu oraz taniej rozrywki, fundamenty w tworzeniu wspólnego rodzinnego dobra.
Jako dorośli mamy ogrom wpływów na jakość życia naszych dzieci, na kształtowanie lepszych, mocnych więzi.
Dzisiejszy świat pędzi szybciej niż kiedykolwiek i zdarza nam się zapominać, że głos dzieci ma
znaczenie.
Dzisiejszym najmłodszym pokoleniom przyszło żyć i rozwijać się w trudnych czasach, gdzie łatwo jest
zburzyć poczucie bezpieczeństwa, spokoju i szczęścia, co obciąża psychicznie.
Dzieci i młodzież podobnie jak dorośli, odczuwają cały wachlarz przeróżnych emocji oraz mogą mieć
różnorakie problemy z nimi związane.
Świadomość emocjonalna to bardzo wartościowa umiejętność, bowiem uczy człowieka myśleć o
emocjach, nazywać je i właściwie nimi zarządzać.
Nie każde dziecko, z tym czego doświadcza potrafi sobie poradzić. Bez pomocy dorosłego nie rozumie, ani nie potrafi rozwiązać swojego problemu.
Dlatego tak ważna jest uważność, rozmowa, zaangażowanie oraz wsparcie mądrego dorosłego, a kiedy trzeba również specjalistyczna pomoc, o którą warto poprosić.
Obie diagnozy to lektury obowiązkowe dla każdego, komu dobro dzieci nie jest obojętne.
Razem mamy więcej mocy, wspólnie możemy więcej !
Każde dziecko zasługuje na dzieciństwo wolne od przemocy !
23.02 Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją
Według WHO depresja jest czwartą najgroźniejszą chorobą na świecie, i jedną z głównych przyczyn
samobójstw. Depresja dotyka wielu osób, wpływa również na życie ich najbliższych. Negatywne skutki
zdrowotne, zawodowe i społeczne, dotyczą pacjentów, ale także ich rodzin. W depresji nie wystarczy
wziąć się w garść, to choroba, która wymaga leczenia, bowiem, nieleczona może prowadzić do stanów
zagrażających życiu.
Sięganie po pomoc, to nie wstyd, ale pierwszy krok, do pokonania kryzysu.
Ważne miejsca i osoby :
– rodzice nastolatka w kryzysie
– rodzeństwo
– dorośli z dalszej rodziny
– wychowawca, nauczyciel, pedagog, psycholog szkolny
– psychiatra
– psychoterapeuta
Specjalistyczna Poradnia Strefa Zmiany, Katowice ul. Ligocka 5, tel. 536 050 680.
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 3, Katowice ul. Szopienicka 58, tel. 32 255 70 51.
Strony www:
serwis życie warte jest rozmowy https:/zwjr.pl/
kampania wylecz depresję https://wyleczdepresje.pl/depresja-mlodziencza/
Telefony
Telefon Zaufania dla dzieci i młodzieży FDDS 116 111 – całą dobę
Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12 i czat 800121212 – całą dobę
Telefon Zaufania Towarzystwa Przyjaciół Dzieci 800 119 119 – codziennie od 14:00-22:00
Telefon Zaufania Młodych 22 484 88 04 – poniedziałek-piątek od 12:00 do 20:00
Centrum Zdrowia Psychicznego : 23.02 specjaliści Mindhealth poprowadzą bezpłatne konsultacje
psychologiczne, między godziną 16:00 – 20:00 22 566 22 38. Nie obowiązują wcześniejsze zapisy.
Depresja jest chorobą, którą wyleczysz, gdy leczysz !
Twoje dziecko w sieci – 07.02 Dzień bezpiecznego internetu
Dzisiejszy czas szybko się zmienia. Z obserwacji wynika, że dzieci w coraz młodszym wieku fascynują się przestrzenią wirtualną. Ekrany smartfonów, czy odbiorników telewizyjnych coraz częściej stają się sposobem na spędzanie wolnego czasu, przez dorosłych ale również przez dzieci.
Korzystanie ze współczesnych technologii komputerowych, to nic złego, pod warunkiem, że rodzice będą uczyć swoje dzieci, bezpiecznego korzystania z zasobów internetu.
Rola rodzica w zadbaniu o bezpieczeństwo dziecka w sieci:
- Towarzysz dziecku w okrywaniu internetu – spróbujcie wspólnie znaleźć strony, które mogą zainteresować Twoje dziecko, stwórzcie listę przyjaznych im stron / w tym może pomóc serwis internetowy www.sieciaki.pl;
- Ustal z dzieckiem podstawowe zasady bezpiecznego korzystania z internetu, ustal czas przeznaczony na korzystanie z internetu, dostosuj rodzaj gier, rodzaj odwiedzanych stron;
- Rozmawiaj z dzieckiem na temat możliwości jakie daje internet, ale także ostrzegaj o zagrożeniach. Naucz dziecko ograniczonego zaufania do osób poznanych w internecie. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą się spotkać z nieznajomym tylko za zgodą rodziców, i w towarzystwie dorosłych/przyjaciół;
- Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich danych osobowych;
- Wskaż dziecku konieczność selekcji oraz weryfikacji treści zamieszczanych w internecie. Pozyskane informacje można również zweryfikować poprzez książki, słowniki, encyklopedie…
- Przyjrzyj się jakie strony odwiedza Twoje dziecko, jakie treści udostępnia, do jakich grup należy, z kim koresponduje. Jeśli coś wzbudzi Twój niepokój, porozmawiaj z dzieckiem, wyjaśnij swoje obawy z tym związane. Ustalcie reguły korzystania z internetu, ustalcie między sobą umowę dotyczącą korzystania z internetu / wzory umów dziecko-rodzic na www.dzieckowsieci.pl;
- Zapoznaj dziecko z Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie na www.sieciaki.pl;
- Zgłaszaj szkodliwe treści. Nielegalne treści można zgłosić na policję lub na www.dyzurnet.pl;
- Internet to źródło wiedzy, pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób, w pełni wykorzystać jego bogactwa;
- Bliskie relacje oraz pozytywna komunikacja rodzic-dziecko, sprzyja temu, że rodzic ma większy wgląd w to, co dziecko robi w internecie, a więc ma większą kontrolę nad bezpieczeństwem dziecka w sieci.
POMOC MATERIALNA DLA UCZNIÓW O CHARAKTERZE SOCJALNYM
Świadczeniami pomocy materialnej o charakterze socjalnym są:
1. stypendium szkolne
2. zasiłek szkolny
Wnioski o przyznanie obu świadczeń dostępne są na stronie internetowej Urzędu Miasta Katowice lub w wersji papierowej w szkole.
Ad. 1.
Stypendium szkolne przysługuje uczniom zamieszkującym na terenie gminy Katowice. Podstawową przesłanką do otrzymania przez ucznia stypendium szkolnego jest trudna sytuacja materialna, w której znajduje się uczeń, wynikająca z niskich dochodów na osobę w rodzinie. Kryterium dochodowe uprawniające do przyznania stypendium szkolnego wynosi 600,00 zł.
WNIOSKI O STYPENDIUM SZKOLNE MOŻNA POBRAĆ U PEDAGOGA SZKOLNEGO I NALEŻY WYPEŁNIONE ODDAĆ W TERMINIE DO 15 WRZEŚNIA RÓWNIEŻ DO PEDAGOGA SZKOLNEGO.
Stypendium szkolne nie przysługuje dzieciom odbywającym roczne przygotowanie przedszkolne oraz uczniom niezamieszkującym na terenie gminy Katowice.
Ad. 2.
Zasiłek szkolny może być przyznany uczniowi znajdującemu się w przejściowo trudnej sytuacji materialnej z powodu zdarzenia losowego.
Zdarzeniami losowymi są m. in.:
• śmierć, ciężki wypadek lub nagła choroba jednego lub obojga rodziców lub opiekunów prawnych,
• ciężki wypadek lub nagła choroba ucznia,
• utrata lub zniszczenie lokalu mieszkalnego rodziny ucznia w wyniku np.: pożaru, powodzi, katastrofy budowlanej, włamania,, powodujące znaczną lub całkowitą utratę mienia lub źródła utrzymania,
• inne zdarzenia losowe powodujące niezaspokojenie bieżących potrzeb edukacyjnych ucznia.
O zasiłek szkolny można ubiegać się w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od wystąpienia zdarzenia losowego uzasadniającego przyznanie tego zasiłku.
W naszej szkole jest realizowany ogólnopolski program profilaktyczny „Nawigacja w każdą pogodę”. Ma on na celu:
– wsparcie kondycji psychicznej uczniów
– wyposażenie młodych ludzi w umiejętności ważne w kształtowaniu pozytywnej samooceny i związane z radzeniem sobie w trudnych sytuacjach,
– zapobieganie podejmowaniu przez młodzież zachowań ryzykownych.
Poniżej relacja z pikniku profilaktycznego podsumowującego program wraz ze wskazówkami dla rodziców, na które warto zwrócić uwagę w rozmowach z młodymi ludźmi .
Przedstawiamy wyniki ankiet jakie zostały przeprowadzone wśród uczniów i rodziców w lutym i marcu 2022, dotyczącego relacji z innymi, mocnych stron.
